Biblioteka Publiczna

Zapewne gratka dla miłośników Cobena, do których najwyraźniej się nie zaliczam. Intryga jest ciekawa i zaskakująca, natomiast głupawe dialogi, omnipotentny Win, drętwy romans drażnią i nudzą. Autor stwarza ironiczny dystans do wykreowanej przez siebie historii, więc jak czytelnik ma się w nią zaangażować ? Z trudem dobrnęłam do końca i to o tyle dobrze, że rozwiązanie zagadki może nie nadzwyczajnie oryginalne, ale interesujące.

Plaża w słoiku po kiszonych ogórkach, to jak wynika z opisu zabawna historia kobiety zbliżającej się do 40, prawdziwej Matki Polki- żony, matki, przyjaciółki, synowej. Przyznam szczerze, że początek, tak bardzo życiowy, ubawił mnie. Żal mi się robiło Grażyny, która z jednej pracy zawodowej leciała do drugiej tzw. domowej. Dzieci, mąż, pies i cały majdan problemów, oto proza życia Grażyny. Mimo tego, że chciała i czekała na jakieś zmiany, raczej dość prężnie się do nich nie garnęła. Raczej czysty przypadek decydował o jakiejś chwili buntu, bądź próbie postawienia na swoim. Choć książkę czytało się lekko, to niestety zarówno rozwój wydarzeń jak i zakończenie, były nijakie. Spodziewałam się wybuchów śmiechu i dobrego relaksu, jednak w moim przypadku, na oczekiwaniach się skończyło.

Całe lato bez facebooka. Zachęcający opis i skoro komedia kryminalna, myślę sobie, wypożyczam i zaczynam czytać. Naczytawszy się ochów i achów nad tą książkę, z bananem na twarzy zasiadłam do lektury. Główna bohaterka, porucznik Agatha Crispis od początku mnie irytowała, zachwycała się swoją osobą, a od ciągłego zajadania się Agathy donatami, aż mnie mdliło wplatanie wątków z literatury, może i początkowo było w jakiś sposób ciekawe ale w miarę czytania książki, po prostu je opuszczałam. Sposób prowadzenia śledztwa lakoniczny. W rezultacie marzyłam, aby skończyć czytać. Jedyne zaskoczenie to właśnie zakończenie książki. Cóż, kolejny raz dałam się złapać w sidła reklamy :

Noc Kupały to kontynuacja Szeptuchy. Znów jesteśmy w Bielinach i wraz z Gosią przeżywamy dni i noce prze wielkim wydarzeniem, jakim ma być Kupalnocka. Czujemy się już bardziej swojsko obcując z bogami słowiańskimi i ich wysłannikami. Gosława wraz z Babą Jagą szykują się na każdą ewentualność, zaopatrując się w przeróżne amulety, zioła. Oprócz problemów sercowych z Mieszkiem oraz bogami słowiańskimi, Gosia ma nie lada orzech do zgryzienia, gdyż zaczyna ją prześladować Ote, była żona Mieszka, będąca obecnie strzygą. Ponadto brak przyjaciół również zaczyna doskwierać. Komu podaruje zerwany kwiat paproci, bogom czy Mieszkowi, a wreszcie czy podjęta przez nią decyzja nie będzie ostatnią? Ponadto kolejne wizje wcale nie wpływają kojąco na główną bohaterkę. Czy Gosia podejmie właściwą decyzję, jak potoczą się jej losy?. Zachęcam do zanurzenia się w lekturze i oderwania się od rzeczywistości. Drugi tom mnie zainteresował, dlatego z niecierpliwością czekam na możliwość przeczytania Żercy. Serdecznie polecam :D

Całkiem udany powrót do serialowych bohaterów! Nieoczekiwany zwrot akcji, życiowe zawirowania, sądowa zagadka i happy end - to zalety tej opowieści. Kto wie, może i serial będzie miał swoją kontynuację ...
Polecam!

Porażająca książka!
Książka, w której Japonia jawi się jako kraj, gdzie tradycja oznacza zacofanie, zamiatanie problemów pod dywan, nierówności społeczne i podwójną moralność. Kraj, gdzie więcej pieniędzy wydaje się na misie koala niż na bezdomnych i gdzie są szczyty górskie, na które kobietom wstęp wzbroniony.
Trzeba przeczytać!

Daty bitew, nazwiska i przydomki wodzów, gdzie, kiedy, ilu brało udział - tego wymagało się i wciąż wymaga ? na lekcjach historii. Dla niektórych fascynujące, dla większości nuda i udręka. A można inaczej, bo najciekawsze działo się za kulisami. Fabularyzowana historia średniowiecznej Francji i Anglii to wielkie bogactwo wręcz bajkowych, a jednak prawdziwych opowieści. Maurice Druon błyskotliwie połączył ostatnie słowa wielkiego mistrza templariuszy z losami królów Francji. Pierwszy tom a właściwie trzecia zamieszczona w nim powieść kończy się śmiercią Ludwika X. Ciekawe i wciągające jak kryminał. Lektura rozszerzająca wiedzę i nie nużąca.

kocham tą książka

Kirke, zachwycająca okładka choć nie po niej należy oceniać książkę każdy wie, jednak przyciąga uwagę, zachęcający opis sprawiły, że z chęcią sięgnęłam po książkę M. Miller. Fajnie było odświeżyć swą wiedzę dotyczącą wierzeń mitologii greckiej. Książka jest opowieścią o córce Heliosa i nimfy Perseidy. Traktuje o tym, jak z niewidocznej, wiecznie wyśmiewanej i zawsze będącej w cieniu boginki zradza się silna, uparta, nieokiełznana bogini. Zesłana na wieczne wygnanie na wyspę Ajaję stając się coraz bardziej pewna swej wiedzy i mocy, dotyczącej zaklęć, które dotychczas były ukryte, zaczyna nowe rozdział w swym życiu. Ciekawa kreacja postaci Kirke, jako zupełnie innej aniżeli inni bogowie i boginki. Więcej nie napiszę, aby nie psuć Wam lektury
Tempo akcji powieści jest zmienne, wprowadzenie mi się spodobało, jednak kolejne rozdziały strasznie się dłużyły i gdyby nie moja ciekawość książka była długo wyczekiwana i są o niej pochlebne opinie, dawno zaniechałabym lektury. Akcja nabiera jakiegoś wigoru w drugiej części książki, wydarzenia wprawdzie nie zapierają tchu w piersiach ale.....czytałam dzielnie dalej. Przeczytałam, miło spędziłam czas, ale nie urzekła mnie na tyle, aby wyśpiewywać na jej cześć peany.

Historia, która bawi i przeraża. Przeraża jakże prawdziwą historią kobiety,która choć poświęciła niemal wszystko dla rodziny, jest świadkiem jej rozpadu.
Jednak nowy cel, nowi ludzie i odrobina buntu i samozaparcia mogą wszystko zmienić.
Polecam!

Zgadzam się z poprzednim komentarzem.
Jest lekko i śmiesznie, ale też bardzo blisko życia. Życia, które może być szczęśliwe i satysfakcjonujące, chociaż odbiega od modelu lansowanego w poradnikach czy internecie przez różnego rodzaju coachów.
Wielkie brawa za ilustracje!

Główna bohaterka podnosi się po stracie i może liczyć na wypróbowanych przyjaciół. Odkrywa też prawdę o swej przeszłości i walczy z demonami.
Tę historię czyta się bardzo dobrze i cieszę się, że będzie ciąg dalszy!

Bardzo miła kobieca powieść, z wątkiem kryminalnym i świetnym humorem. Do tego niebanalne rozwiązania i trzyma w napięciu.

Romans niezwykle wymyślny, ona, on i on - kto wygra, narzeczona czy jego kochanek? żeby nie było za płytko to czwarty bohater ukrywa raka, piąty ma wirusa i też walczy o życie. Wiele jeszcze ciekawych tajemnic odkryjemy podczas tej kwarantanny. Nie ma tu nic świątecznego, oprócz daty. Ani nic śmiesznego. Dramat i cierpienie.

Czy ten rudy kot to pies? będący kontynuacją Martwego jeziora, to zabawny kryminał w wydaniu Olgi Rudnickiej. Znowu spotykamy zwariowaną Ulkę, przyjaciółkę Beaty, którą kłopoty wręcz uwielbiają. Podobnie będzie w tym wypadku, zwolniona z pracy - za romans z żonatym szefem, o czym nikt jej nie powiedział, zrozpaczona Ula postanawia wyjechać na wycieczkę do Irlandii. Jednak nie dociera tam, gdyż....ląduje w Wielkowie, małej miejscowości pod Wrocławiem. W wyniku nieporozumienia, bezpodstawnego zatrzymania o posądzenia jej o bycie zbiegłą przestępczynią Ula zmuszona jest spędzić czas na komendzie a następnie przenocować u policjanta, który przez przypadek ją zaaresztował. Jednak gdzie miałaby się podziać Ula, skoro do Irlandii nie dojedzie, a cała rodzina włącznie z dociekliwym i zamartwiającym się o nią bratem wie, że tam przebywa. Wówczas dziewczyna wpada na pomysł wczasów agroturystycznych w domu policjanta i jego brata Sławka. Oczywiście wymusza niejako na nich swój pobyt, ale....panowie tylko na tym skorzystają. Dzięki zaangażowaniu Uli w prowadzenie domu, dom ten wreszcie zacznie żyć. Gotowanie, pranie, prasowanie, sprzątanie i wściubianie nosa w nie swoje sprawy doprowadzi Ulę do pewnej tajemnicy, w rozwikłaniu, której będzie pomocy Przemek prywatny detektyw i nowo poznane sąsiadki. Prywatne śledztwo w wydaniu Uli i jej nowej przyjaciółki ubawiło mnie. Jednak zbieg okoliczności lub przypadek sprawiają, że zagadka zniknięcia przed wielu laty ciotki panów, z których gościny korzysta Ula, splata się z historią Beaty. Czy Uli uda się wyjaśnić tę tajemnicę i jak ułoży się jej życie osobiste? Sięgnijcie po tę książkę, a miło spędzicie czas na lekturze.

Precz z brunetami, to zabawna, wciągająca i lekka komedia kryminalna. Jak we wszystkich książkach Marty Obuch bohaterki są bardzo pomysłowe i nie potrafią usiedzieć w miejscu, bezczynnie czekając na rozwój zdarzeń. Oszukana i opuszczona przez swojego narzeczonego Magda, początkowa bardzo to przeżywa. Jednak okoliczności i zdarzenia dziejące się wokół Magdy i jej najlepszej przyjaciółki, Anety, nie pozostawiają złudzeń. Z Waldusia był zimny, wyrachowany drań, wykorzystał kobietę do własnych celów a następnie się zmył i gdy tylko dziewczyny go odnajdą, to Magda mu pokaże...gdzie raki zimują .
Aby go odnaleźć zatrudnia detektywa, a wraz z nim do akcji włączają się jego bracia -trojaczki, co budzi początkowo wiele zabawnych sytuacji. Ekipa prowadząc poszukiwania Waldusia, każda z innych powodów wkrótce zewrze szyki. Dziewczyny będąc pełne wigoru i nowych pomysłów na odszukanie Waldka, wpadają w coraz to nowe tarapaty. Prywatne śledztwo Magdy i Anety ujawnia nowe sekrety życia Waldka, ponadto zaczyna im grozić niebezpieczeństwo. Książkę czyta się bardzo ciekawie i szybko. Polecam na jesienne wieczory, dawka humoru gwarantowana.

Dawno nie widziałam tak beznadziejnego kina z tak dobrą obsadą.

Czary mary, ale interesująca. Na pewno nie w klimacie świątecznym, noworocznym już tak

Mądre przy stole Polaków rozmowy na tematy społeczno - polityczno - obyczajowe, od wojny do dzisiaj. Zajmuje to całą książkę, odbywa się na czterech różnych Wigiliach, w tym samym miejscu, podobnym składzie. Na święta nie polecam, zbyt pesymistyczna, ale w innym czasie jak ktoś lubi tematykę to jak najbardziej, dużo faktów.

Fikcja. Dramat. Boże Narodzenie w tle. Daje dużo do myślenia w kwestii wyboru między pracą a domem. Współczesna rodzina i praca W KORPO. Ciekawa, szybko się czyta, ale z uwagi na dramatyczny wydźwięk - nie na świąteczny czas.