Biblioteka Publiczna

Bardzo słabiutka, przy pierwszej części się przynajmniej uśmiałam, a tutaj kompletne nonsensy. Gdybym mogła ocenić to 2/10

Świetne teksty humorystyczne, ale niczego więcej nie znalazłam. Ocena 3/10

Książkę przeczytałam i prawdopodobnie szybko o niej zapomnę. Piękna szata graficzna, chwytający za serce tytuł i oczekiwanie na 7 cudów. Ja osobiście spodziewałam jakiejś "magii wigilijnej" : Tematyka bardzo życiowa, bohaterowie również ciekawi. Każdy z nich ma swoje problemy, rozterki, wątpliwości. Niektórzy mogą liczyć na wsparcie najbliższych inni tylko na siebie. Niemniej jednak każdy z nich tak po ludzku, czeka na swój własny cud. Czy się wydarzy i czy będzie tak spektakularny, jakiego spodziewają się bohaterowie? Przeczytajcie.

Może poza dwiema z trzynastu reszta to romansowe opowiastki jak znaleźć "księcia z bajki" za pomocą zwierzątka. Poziom literacki "Życia na patelni" czy innych tego typu pisemek. Czyli bajdy dla czytelniczek pism ilustrowanych i oglądaczek
programów w rodzaju "Co on mi zrobił" czy jak tam brzmią te tytuły. Marność nad marnościami.

Genialna. Radzę przeczytać, a następnie obejrzeć film, który również jest rewelacyjny. To moje pierwsze spotkanie w twórczością S. Kinga. Nie zawiodłam się. Odczuwałam wszelkie emocje podczas lektury, poprzez złość, bezradność, smutek, nadzieję. Wzruszałam się, nie godziłam się z wyrokiem dotyczącym J. Coffey. Kreacje głównych bohaterów wspaniałe, mamy do czynienia zarówno z czarnymi charakterami, które wymagają "usadzenia na miejscu" oraz ze strażnikami z ludzkimi odczuciami. Mimo tego, że w więzieniu przebywają ludzie skazani na karę śmierci, pracownicy - choć nie wszyscy - starają się ich traktować w normalnie i zapewnić możliwe najspokojniejszą czas przed egzekucją. Mamy także odrobinę magii, w pozytywnym znaczeniu. Gorąco polecam. Nie będziecie zawiedzeni.

Sięgając po pentalogię, która początkowo miała być trylogią kompletnie nie wiedziałam czego się spodziewać. Tym bardziej, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Remigiusz Mroza.
Stwierdziłam, że będę w stanie opisać rzetelnie swoje odczucia po lekturze wszystkich tomów z serii. Pomysł na pięcioksiąg w sumie dobry, ale..... Jeśli mam być zupełnie szczera, to mimo zawrotnej akcji czasem czułam się jak na karuzeli, gdzie się nie obejrzę, coś się dzieje - w każdej części, wiele wydarzeń i sytuacji w nich przedstawionych była tak nierealna, niczym z powieści science fiction. Każdą z części czyta się błyskawicznie, o czym wspomniałam, niemniej jednak momentami miałam wrażenie, że tych zwrotów akcji jest za dużo. Czasami zastanawiałam się czy, aby na pewno chcę czytać dalej? Mimo wszystko...przeczytałam. Strasznie irytowała mnie Olga Szrebska oraz nasz główny bohater Wiktor Forst, niezłomny, niezrównany superbohater, który po każdej akcji, w której ucierpiało nie tylko jego ciało ale i psychika odradza się na nowo, niczym Sfinks z popiołów skojarzenie z jego porównania do pożarów i brnie na przód nie zważając na jakiekolwiek okoliczności. Owszem, dokładnie i sumiennie łączył wszystkie elementy układanki zmierzające do schwytania Bestii z Giewontu, która nam się pojawia na końcu. Czasem działał po omacku i w wielu przypadkach łut szczęścia a może jego specyficzny umysł śledczego działały na korzyść organów ścigania. Natomiast polubiłam, jeśli można tak powiedzieć o bohaterze książki - Edmunda Osicę, wbrew jego wybuchom złości okraszanym soczystymi wiązankami, postać ta była bardzo realna, nie został przedstawiony w przejaskrawiony sposób. Jeśli lubicie rozwiązywać zagadki, wartką akcję i super bohaterów, to polecam pentalogię Mroza. Ja się trochę przy niej umęczyłam. Ponadto niektóre wątki ciągnęły się w nieskończoność.

Po książkę sięgnęłam z pewnym ociąganiem, gdyż jej tematyka wydała się ciężka i przygnębiająca. Owszem opisywane w niej historie i przypadki pacjentów są tragiczne i przerażające. Tym bardziej należy chylić czoła przed osobami wykonującymi zawód psychologa czy psychiatry. Mimo wcześniejszych obaw, gdy tylko rozpoczęłam lekturę przepadłam z książką na cały dzień. Wartka akcja, ciekawe kreacje bohaterów. Czytelnik nie będzie się nudził. Zaskoczenie z suspensem, choć w sumie można coś zacząć podejrzewać, wówczas już jest za późno. Niesamowicie wciągająca, a zarazem wstrząsająca książka z gatunku thrillerów psychologicznych.

Dobre uczynki to kolejne spotkanie z mieszkańcami krakowskich Dębinek. Czekanie na książkę zostało zrekompensowane wspaniałą lekturą. Wprawdzie na rozwój kolejnych wątków, które się pojawiły będzie trzeba zaczekać, mam nadzieję, że niedługo, to drugi tom cyklu mnie zaciekawił. Kibicujemy Lenie w walce z chorobą, po cichu liczymy, że Szarotka się przed nią otworzy. Mieszkańcy kamienicy próbują swoich sił w nowych projektach oraz starają się zrealizować tzw. dobry uczynek, za który otrzymają prawa do mieszkania. Poznajemy także długo skrywane tajemnice mieszkanek ulicy Gwiaździstej. Wraz z Mirandą, Zuzą i Leną szukamy prawdy o Sarze Mincer, czy dowiemy się kim była i jaką rolę spełnia w całej historii? Tematyka tej części jest dość trudna, nie nam osądzać wybory innych ludzi, niejednokrotnie bardzo trudne, z którymi muszą żyć. W jaki sposób poznanie prawdy wpłynie na ich losy? Jeśli chcecie się dowiedzieć nie tylko tego, ale miło spędzić czas z bohaterami wykreowanymi przez panią Krawczyk, serdecznie zapraszam do lektury. Nie będziecie zawiedzeni.

Lekka opowieść o pracownicy lotniska, która lubi bawić się w swatkę. Skutki kojarzenia par na pokładzie samolotu bywają różne, ale bohaterka nie poddaje się łatwo. Także i dla niej los przygotował niespodziankę.
Udana powieść obyczajowa o tym, co nas łączy, a co dzieli.

Całkiem udana damska wersja opowieści o przyjaźni, zemście i kradzieży doskonałej. Plejada gwiazd, moda i wielki świat.
Propozycja raczej dla pań...

16/2019
Życie na zamówienie, czyli espresso z cukrem Karoliny Wilczyńskiej to pierwszy tom nowego cyklu: Kawiarenka za rogiem. Sięgnęłam po tę książkę, bo chciałam odpocząć trochę od kryminałów i thrillerów. Nie zawiodłam się, gdyż czyta się szybko, zwroty akcji jak na powieść obyczajową zaskakujące. Fabuła z tajemnicą w tle również zaciekawia. Ludmiła, zwana Miłką po ukończeniu studiów postanawia zostać w rodzinnym Busku i pomagać rodzicom w prowadzeniu pensjonatu. Jednak wszystko się zmienia, gdy jej umierająca babcia wyjawia jej sekret, tajemnicę, która zmienia całe dotychczasowe życie Miłki. Nie wiemy dokładnie co przekazała babcia wnuczce, co tak nią wstrząsnęło i zmusiło, albo zmotywowało do wyjazdu i rozpoczęcia życia na własny rachunek z dala od tam, możemy się tego jedynie domyślać, a na rozwój wypadków przyjdzie nam poczekać do kolejnego/kolejnych tomów. Miłka wyjeżdża do Kielc, tam planuje rozpocząć nowe życie. Czy będzie to łatwa sprawa, czy znajdzie sojuszników i sprzymierzeńców, nowe przyjaźnie, czy stare przyjaźnie przetrwają i co przyniesie Miłce Kawiarenka za rogiem, do której weszła aby się ochłodzić. Zatem proponuję espresso z cukrem a na deser Kawiarenkę za rogiem :

Zaintrygowana Mediatorką, czym prędzej pobiegłam do biblioteki, aby wypożyczyć Z pamiętnika samotnej wróżki autorstwa Ewy Zdunek. Początek napawał optymizmem i nawet się momentami śmiałam. Jednak dalsza część książki była dla mnie po prostu nudna. Oczywiście część historii opisywanych przez wróżkę może i była zabawna, ale cały proces opisywania znaczenia kart do tarota znużył mnie okropnie, nie chciałam wraz z główną bohaterką brać udziału w kursie wróżenia. Próby znalezienia miłości w realu i na portalach randkowych, spowodowały, że zastanawiałam się czy dam radę czytać dalej. Niestety pomimo tego, że wypożyczyłam także drugą część, nie dam rady jej podołać. Nie moje klimaty. Ponadto jestem zdania, że książka ma mi dostarczyć odpowiednią dawkę rozrywki, zrelaksować, zaciekawić. Tutaj tego nie znalazłam.

Najwyraźniej 400+ stron to standard, którego muszą trzymać się autorzy literatury popularnej. Toteż mamy wciągający prolog, który poprzedza niemiłosiernie nudne i długie wprowadzenie, opisujące osoby, ich rozmowy, metody działania, wygląd, ubiór, przyzwyczajenia...itp.
Właściwa akcja zaczyna dopiero się gdzieś w 1/3 książki.
Czy warto brnąć przez tę nudę ? Treść budzi emocje przez to, że czytelnik wie kto jest potworem, a ci którzy powinni go unieszkodliwić kierują się innymi kryteriami. Da się przeczytać, ale bez entuzjazmu.

W promieniach szczęścia było dla mnie miłym zaskoczeniem. Obawiałam się, że skoro to drugi tom cyklu Bądź przy mnie, to może źle zrobiłam zaczynając swoją przygodę od drugiej części. Obawy były nieuzasadnione, gdyż każda część traktuje o czymś innym. Książka mnie wciągnęła i zaaferowała. To nie lekka i banalna opowieść, a skomplikowane historie z trudnymi wyborami. Treści zawarte w książce to niejednokrotnie wybory moralne, etyczne. Lekkie pióro autorki sprawia, że W promieniach szczęścia pochłonęłam. Chętnie zapoznam się z pozostałymi dwoma częściami cyklu.

Nuuuda...

Lubimy podglądać sławnych, pięknych i bogatych. Czasem jednak to wszystko pozory, fasada. Celebryci także borykają się z problemami, walczą o pozycję, nie mogą być sobą.
Mirek zabiera nas do domu lubianej i podziwianej aktorki, kobiety, która sama zapracowała na swój sukces. Zapłaciła jednak wysoką cenę, a życie zmusiło ją do weryfikacji obranej drogi.
Fanki autorki nie będą zawiedzione!

Kruszewska pisze świetnie. Nie unika trudnych tematów - zdrada, nałóg, rozstanie, zazdrość, nieodwzajemniona miłość.
W jej historiach są jednak happy endy, a przecież na to czekamy!

Książkę czyta się ciekawie, jest to raczej rodzaj powieści obyczajowej. Jednak pomimo tego, że momentami wzrusza, nie zachwyciłam się nią. Nie porwały mnie ani wątek, ani bohaterowie. Przeczytałam. Niemniej jednak polecam, gdyż uważam, że Spadek znajdzie swych amatorów wśród czytelników.

Jest w tej książce łatwa do rozwikłania zagadka kryminalna, typu "kto tym steruje" i wiadomo, ze ten co zwykle Jest też sporo napuszonej patosem filozofii i perwersyjnej psychologii. Może najciekawsze są opisy podziemnego świata kanałów metra pod Nowym Jorkiem, o których można czytać również w innych książkach np. seria "muzealna" Prestona/Childa. Czy to tylko miejska legenda, czy fakty - do sprawdzenia tylko dla odważnych.

Mediatorka to moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Zdunek. Z pewnością nie będzie ostatnim. Tematyka książki jest dość trudna, tak samo jak trudni i skomplikowani bywają ludzie, ich charaktery. Mediator nie ma łatwego zawodu, choć zapewne radość z udanych mediacji jest ogromna. Poznajemy dwie przyjaźniące się ze sobą i współpracujące mediatorki: Betkę oraz Martę. Betka jest byłą panią negocjator policyjną, która zmieniła troszeczkę branżę. Marta, rozwódką, matką dwójki małych córeczek. Kobiety pragną szczęścia dla siebie i innych. Jednak nie wszystko przychodzi łatwo i przyjemnie, a manna nie spływa z nieba. Dzięki tej książce poznajemy zawiłe sprawy ludzi, którzy się roztają i jak wiadomo nie należy to przyjemności. Czasem opisywane historie sprawiały, że się śmiałam do rozpuku, a kiedy indziej powodowały smutek. Ciężko jest dojść do porozumienia, jeśli druga ze stron tego nie chce, a jak wiadomo mediacje są dobrowolne, nie można do nich przymusić. Ponadto książka opisuje życie Betki oraz Marty, a zwłaszcza ta druga ma po tzw. górkę. Trudne relacje z matką, mściwy a zarazem chciwy były mąż, co jeszcze może się wydarzyć? Ciekawy pomysł na książkę, miło się czyta. Z chęcią sięgnę po kolejny tom.